عقیق: علمای شیعه و سنّی اتفاق نظر دارند که حضرت رسول اکرم(ص) به سبب سمّی که به آن حضرت خورانده شده شهید و از دار دنیا رفته اند نه اینه به صورت مرگ طبیعی این اتقاق دردناک رخ داده باشد. به مطالب زیر دقت بفرمایید: ابن سعد می گوید: پیامبر(ص) به سبب سمّ وفات کرد در حالیکه شصت و سه سال سن داشتند .

امّا روایت صحیح بخاری و مسلم که عایشه می گوید: در ایام مریضی رسول خدا به حضرت دارویی خوراندیم اما در آن حال او(حضرت) به ما اشاره می کرد که این دارو را به من نخورانید. ما گفتیم مریض از دارو متنفر است .

سپس او(حضرت( فرمود: در اتاق کسی وجود ندارد که آن دارو را به من نخورانده باشد و من نگاه می کردم، مگر عمویم عباس که از شما نبوده .
در روایت دیگر آمده :
»فلدوه و هو مغمور، فلما افاق صلی الله علیه و آله قال :
من فعل بی هذا هذا من عمل نساء جئن من هاهنا ، و اشار بیده الی الارض الحبشیة «.
به پیامبر دارو خوراندند در حالی که پیامبر خدا مقهور بود زمانی که قهر از چهره مبارکشان زائل شد، فرمود: چه کسی این دارو را به من خوراند این عمل از کارهای زنان است که از آن جا آمدند و اشاره کردند به سرزمین حبشه .
تاریخ و نصوص صحیحه ثابت کرده که عایشه و حفصه دو زن حبشی بوده اند .
ابن سعد می نویسد: بعد از اینکه به پیامبر(ص) سم خورانده شد، حضرت نگاهی به عایشه کردند و فرمودند: بدا به حالت عایشه.
 

قضاوت در خصوص این كه پیامبر اسلام(ص) به مرگ طبیعی از دنیا رفته و یا به شهادت رسیده، مشكل است. از برخی متون استفاده می شود كه پیامبر(ص) در جنگ خیبر مسموم شد و همان مسمومیت زمینه مرگ پیامبر(ص) را فراهم نمود. در خصوص مسمومیت پیامبر(ص) آمده است: "گروهی، زن یكی از اشراف یهود را به نام "زینب" فریب دادند كه پیامبر را از طریق غذا مسموم سازد.

نقشۀ وی از این قرار بود كه آن زن،‌ كسی را خدمت یكی از یاران پیامبر(ص) فرستاد و از او پرسید كه پیامبر اسلام كدام عضو گوسفند را بیشتر دوست می دارد. او در پاسخ گفت: ذراع ... زینب، گوسفندی را بریان كرد و آن را مسموم ساخت، و بیش از همه در ذراع آن سم داخل نمود و به عنوان هدیه خدمت پیامبر فرستاد. پیامبر نخستین لقمه ای را كه به دهان گذاشت، احساس كرد مسموم است...".

***ابن اسحاق گزارش می دهد كه پیامبر(ص) در مرض وفات خود فرمود: "اثر همان خوراكی (گوشت گوسفند) اكنون رگ دلم قطع می شود".

آیت الله سبحانی می نویسد: "معروف این است كه پیامبر در مرض وفات خود فرمود :این بیماری از آثار غذای مسمومی است كه آن زن یهودی خورانده است".

شاید به خاطر همین متون تاریخی و روایات بوده كه برخی احتمال داده اند كه پیامبر(ص) شهید شده و رسول خدا علاوه بر افتخارات نبوّت دارای مقام شهادت نیز می باشد.

از برخی متون دیگر استفاده می شود كه مسمومیت پیامبر(ص) در جنگ خیبر علت اساسی برای مرگ پیامبر(ص) نبوده است، از این رو به طور قاطع نمی توان گفت حضرت شهید شده است؛ زیرا مسمومیت پیامبر(ص) در سال هفتم هجری بوده، ولی رحلت پیامبر(ص) در سال 11 هجری اتفاق افتاده و این فاصله زمانی حكایت از آن دارد كه مسمومیت عامل اصلی رحلت پیامبر(ص) نبوده است.

اگر مسمومیت علت اصلی رحلت پیامبر بود، باید پیامبر(ص) بعد از مسمومیت از دنیا می رفت. از سوی دیگر آن گاه می توان چیزی را به ساحت مقدس پیامبر(ص) نسبت داد كه شبهه و ابهام نداشته باشد، از این رو نمی توان گفت كه پیامبر شهید شده است، زیرا كه در استناد مرگ پیامبر(ص) به مسمومیت قطعی نیست.

از آنچه گذشت می توان نتیجه گرفت كه به طور قاطع نمی توان گفت پیامبر شهید شده است. نیز نمی توان گفت به مرگ طبیعی از دنیا رفته است، و این قسمت از تاریخ زندگانی پیامبر(ص) ابهام دارد.

***در فرمایشات ائمه اطهار علیهم السلام بارها تاکید شده است که حضرات معصومین علیهم السلام باشهادت دنیا را وداع نموده اند.

امام علی بن موسی الرضا(ع) فرمود: والله ما منا مقتول او شهیداز ما معصومین نیست مگر اینکه کشته وشهید می شود.(امالی طوسی باب فضل الزیارةالرضا علیه السلام)
شهادت یکی از بالاترین درجات کمال است و از آنجا که حضرات معصومین علیهم السلام در اعلی مرتبه کمال قرار گرفته اند.

همانگونه که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم :
المثل الاعلی ویا فبلغ الله بکم اشرف محل المکرمین و اعلی منازل المقربین .....حیث لا یلحقه ...لاصدیق ولاشهید...
بر این اساس تمامی حضرات معصومین علیهم السلام ودر راس آنها حضرت ختمی مرتبت رسول خدا محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله وسلم باشهادت به لقاءالله رسیدند.