برای مشاهده تصویر سایز اصلی روی متن بالا کلیک کنید
تربت بهشتی کربلا ، هدیه ملائک است
در کتاب کامل الزیاره ازفخرالسّاجدین حضرت زین العابدین علیه السلام روایت شده است که خداوند سبحان و تعالى کرب بلا را حرم امن و با برکت قرار داده بیست و چهار هزار سال قبل از آن که کعبه را خلق نماید، و چون حقّ تعالى در ابتداى قیامت زمین را به زلزله در مى آورد، و زمین کربلا را با خاکش نورانى و صاف بالا برند.
پس آن را بهترین باغ از باغهاى بهشت مى گرداند و بهترین مساکن از مسکنهاى بهشت که ساکن نمى شود در آن مگر مقربان و پیامبران و رسولان و آن زمین روشنائى مى دهد در بهشت چنانکه ستاره هاى بسیار روشن در میان ستاره ها براى اهل زمین روشنائى مى دهند که نورش دیده هاى اهل بهشت را خیره میکند.
و آن زمین مقدّس ندا میدهد در میان بهشت منم آن زمین طیّب و مبارکى که در آغوش گرفتم و در بر داشتم نعش بهترین شهیدان و سید جوانان اهل بهشت حسین بن على علیه السلام را. (۱)
خاک کربلا و هدیه ملائک
در روایات میباشد که خداوند عالم خاک کربلا را تحفه و هدیه حورالعین قرار داده است ، چنانچه در کتاب شریف سفینه النّجاه روایت شده است که :
هر گاه ملائک ملا اعلى و مقرب درگاه خداوند بر زمین نزول مى کنند حورالعین به ایشان میگویند که از براى ما خاک کربلا و تسبیحى از آن ارض منوّر بیاورید. (۲)
زیارت ملائکه از کربلا
در کتاب کامل الزیاره روایت شده است که حق تعالى امر فرمود، به ملائکه که زیارت کنند موضع دفن حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام را هزار سال پیش از شهادت آن بزرگوار، و همچنین روایت شده است که در وقت هر نماز از نمازهاى پنجگانه هفتاد هزار ملائک به زیارت آن سرور مشرّف میشوند و تا روز قیامت نوبت زیارت به ایشان میسّر نمى شود.(۳)
کربلا پاره اى از بهشت است
قال رسول اللّه (ص ): یا جابر زُر قبر الحسین علیه السلام بکربلا فانّ کربلا قطعه من الجنّه .
رسول خدا (ص ) فرمود:اى جابر زیارت کن قبر حسین علیه السلام را در کربلا، پس هر آینه کربلا پاره اى از بهشت است .
خدا هم طول عمر به جابر داد و موفّق گردید قبر حسین را زیارت نماید. یقینا حدیث مشهور زیارت جابر در روز اربعین را حسین علیه السلام شنیده اید.
اگر چشم بصیرتى باشد سزاوار است خاک کربلا را توتیاى چشم کنیم . خاکى که رسول خدا (ص ) به آن متبرّک مى شدند.(۴)
پی نوشتها :
(۱) کامل الزّیاره ص ۸۶ .
(۲)سفینه النّجاه ص ۵۶
(۳) کامل الزیاره - کشکول النور ص ۳۵۲.
(۴) پرتوى از عظمت حسین علیه السلام ص ۸۴.